اينست كه از اعمال خود خايف باشد و از رحمت الهى اميدوار باشد و ظاهرا حديث متن غير حديث كافى است ( و قال الصّادق صلوات الله عليه إذا كان عشيّة عرفة بعث الله عزّ و جلّ ملكين يتصفّحان وجوه النّاس فإذا فقدا رجلا قد عوّد نفسه الحج قال أحدهما لصاحبه يا فلان ما فعل فلان قال فيقول الله اعلم قال فيقول أحدهما اللَّهمّ إن كان حبسه عن الحجّ فقر فاغنه و ان كان حبسه دين فاقض عنه دينه و ان كان حبسه مرض فاشفه و ان كان حبسه موت فاغفر له و ارحمه ) ( 1 ) و كالصحيح منقول است كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه چون عصر عرفه مىشود حق سبحانه و تعالى دو فرشته را مىفرستد كه ملاحظه نمايند مردمان را و به روى ايشان نظر كنند پس اگر نيابند شخصي را كه معتاد بود كه هر سال بحج مىآمد از اين دو فرشته به ديگرى گويد كه آيا فلانى چه شد و آن ديگرى گويد كه حق سبحانه و تعالى اعلم است پس آن يك گويد كه خداوندا اگر سبب نيامدن أو فقر است أو را غنى مكن و اگر مانعش دين بوده است خداوندا دين أو را ادا كن و اگر مانعش بيماريست تو أو را شفا كرامت فرما و اگر فوت شده است تو أو را بيامرز و رحمت كن ( و قال الصّادق صلوات الله عليه إذا دعا الرّجل لأخيه بظهر الغيب نودي من العرش و لك مائة الف ضعف مثله و إذا دعا لنفسه كانت له واحدة ، فمائة الف مضمونة خير من واحدة لا يدرى يستجاب أم لا ) ( 2 ) و در حسن كالصحيح منقولست از إبراهيم بن هاشم كه عبد الله جندب را در عرفات ديدم كه وقوفي به جا آورد كه بهتر از وقوف أو از كسى نديده بودم از أول وقوف كه بعد از نماز ظهر و عصر است أو را ديدم كه دستها را

102