ابو الحسن على بن موسى الرضا صلوات الله عليهما و با آن عريضه درهمى چند فرستادم از خود و از غير خود و در عريضه نوشته بودم كه اينها از فطره عيال من است حضرت نوشتند كه به قبض ما در آمد .
و اين حديث در باب خمس گذشت و غرض از ذكر اين خبر آن است كه واجب است يا مطلوب است فرستادن فطره به خدمت ائمه معصومين صلوات الله عليهم كه ايشان به مستحقين بدهند ، و در فقه رضوى نيز مذكور است كه افضل آن است كه فطره را به نزد فقيه فرستند كه او در جائى كه بايد صرف نمايد ، و ظاهرا مرادش اعم از امام و غير امام است چون مذكور است در فقه رضوى كه باين معنى روايات وارد شده است از ائمه هدى صلوات الله عليهم چنانكه در موثق يا حسن كالصحيح منقول است از فضيل كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه مىفرمودند كه جدّم على بن الحسين صلوات الله عليهما فطره خود را به بىچارگان و مستضعفان مىدادند و پدرم صلوات الله عليه به غير شيعه محق نمىدادند و مىفرمودند كه حق سبحانه و تعالى از جهة آن جمعى را مقرر فرمود است بغير آن جماعت نمىبايد دادن مگر آن كه نيابى مستحق شيعه را چنانكه در زمان سيّد السّاجدين صلوات الله عليه نبودند و اگر بهم نرسند از شيعه به سنى مىتوان داد كه عناد و عداوت با اهل بيت نداشته باشند ، و از زمينى به زمين ديگر نقل مكن و فرمودند كه امام صلوات الله عليه اعلم است به مستحقين نزد او بريد كه هر كه را بايد دادن مىدهند و هر كه را نبايد داد نمىدهند .
و منقول است كالصحيح يا صحيح از ابو على بن راشد كه از جملهء

679