عباس را ديدند به شكل ميمونها مانند ميمون بر بالا مىجهند و پائين مىجهند و مردمانى كه ايستاده بودند و تماشا مىكردند چنانچه از جستن ميمون مىرمند و پس پس بر مىگشتند و از اين واقعه دانستند كه اين جماعت حق ائمه معصومين صلوات الله عليهم را غضب خواهند كرد بر ايشان ، جمع خواهند شد و برگشتن قهقرى آن است كه همه كافر خواهند شد به سبب انكار نصوص جليله بر امامت ايشان خصوصا حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه را كه انكار صريح نمودند .
چنانچه متواتر است از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله كه صحابه او همه برگشتند و كافر و مرتد شدند به همين عبارت ارتداد در صحاح سته ايشان خصوصا در بخارى و مسلم عبارت ارتداد صحابه متواتر است پس حضرت با غم و الم صبح كردند پس جبرئيل آمد و گفت يا رسول الله چه واقع است كه شما را غمناك مىبينم حضرت فرمودند اى جبرئيل ديشب در واقعه ديدم كه بنى اميه بر منبر من بالا مىرفتند و در روايت زراره ديدم كه ابو بكر و عمر و بنو اميه و بنو عباس بر منبر بالا مىرفتند و در روايت زراره ديدم كه ابو بكر و عمر و بنو اميه و بنو عباس بر منبر بالا مىرفتند و صدوق از روى تقيه ابو بكر و عمر را ذكر نكرده است چرا كه اگر چه اهل رى و قم شيعه بودند و پادشاه ايشان شيعه بود اما همان لعن و طعن نمىكردند و مع هذا اين كتاب من لا يحضر در بلخ مصنف شد و اهل بلخ سنى و شيعى هر دو بودند . اگر چه بخارى و مسلم و غير ايشان ارتداد و كفر صحابه را ذكر كرده‌اند و ليكن از ايشان مىگذرانند و اگر شيعيان مىگفتند نمىگذارنيدند چون علماء شيعه به ظاهر عمل مىكنند و عامه همه را تاويلات مىكنند و اين امرى است ظاهر مثلا اگر صفاهانى خود مذمت صفاهان يا صفاهانيان كنند صفاهانى ديگر را بد نمىآيد

587