خواهد نمود .
( و قال فى قول الله عزّ و جلّ * ( لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ) * قال المعروف القرض ) ( 1 ) و در حسن كالصحيح منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند در تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه خيرى نيست در بسيارى از راز گفتن ايشان كه با تو با يكديگر سرگوشى مىكنند يا در مطلق گفتن ايشان اگر كسى كه امر كند به تصدق يا امر كند بمعروف يا اصلاح كند ميان جمعى كه به فساد انجاميده باشد حضرت فرمودند كه مراد الهى از معروف در اين آيه قرض است يعنى امر كند به قرض دادن و محتمل است كه قرض از جمله معروف باشد چنانكه در احاديث سابقه گذشت و آن كه حضرت فرموده است كه معروف قرض است بر سبيل مبالغه باشد و اظهر معنى اول است كه مراد الهى در اينجا قرض باشد و بس .
( قال صلوات الله عليه ما من مؤمن اقرض مؤمنا يلتمس به وجه الله عزّ و جلّ الَّا حسب له اجرها بحساب الصّدقة حتّى يرجع ماله اليه ) ( 2 ) و در صحيح از فضيل منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر مؤمنى كه بمؤمنى قرضى بدهد بقصد رضاى الهى البته حساب كرده مىشود از جهت او ثواب آن در اهم يا دنانير يا ثواب قرض چنانكه در كافى است و در بعضى از نسخ اين كتاب كه ضمير مذكر است بحساب تصدق تا مال او به او برگردد يعنى اگر يك تومان قرض داده باشد هر روز يك تومان تصدق در نامه عملش مىنويسند چنانكه خواهد آمد و در اين صورت از هجده بيشتر مىشود پس ممكن است كه اين ثواب را از جهة مهلت دادن به او

55