( 1 ) و منقولست در صحيح از حماد كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه شخصى از اصحاب ما خبرش از اعواض آمد به ضاد معجمه و در موضعى ديگر اعوض است بدون الف و اهل لغت اعوص به صاد مهمله گفته‌اند كه موضعى است قريب به مدينه مشرفه و وادى است در ديار بأهله و در بعضى از نسخ براء مهمله است بدل از واو و گفته‌اند كه اعراض حجاز رستاقهاى حجاز است معرب رستا يعنى ساكنان ده و محتمل است كه موضعى ديگر باشد و اين خبر در ماه رمضان بما رسيد آيا جائز است كه به استقبال او بيرون روم فرمودند كه بلى گفتم كه به استقبال روم و روزه را بخورم حضرت فرمودند كه بلى عرض نمودم كه به استقبال روم و افطار كنم يا بمانم و روزه بگيرم كداميك بهتر است حضرت فرمودند كه استقبال مىكنى او را و افطار كن .
و در صحيح از اسماعيل بن جابر منقول است كه در ماه رمضانى بود كه وليد با عوض رسيد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه رخصت گرفتم كه به استقبال وليد روم تا اعوض فرمودند كه به استقبال رو و افطار كن و عبارت تلقّه و افطر است و هر دو بلفظ امر است و بهتر است اگر چه در عبارت متن لطفى هست كه اول را بلفظ استقبال آورد تا دلالت كند بر افضليت ، و ثانى را بلفظ امر يعنى بعد از استقبال رفتن افطار واجبست البته و ها ممكن است كه ضميرى باشد راجع بوليد و ممكن است كه هاى سكت باشد كه در اواخر الفاظ امر و نهى در مىآورند .
و در صحيح از سعيد بن يسار منقول است كه از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه به مشايعت برادر مؤمنش مىرود در ماه رمضان و يك روز راه هست كه هشت فرسخ است با آن كه برادر مؤمنش به استقبال يا

510