وعده و امر كردن به چيزى كه خود نكند آن را .
و در حسن كالصحيح از هشام بن سالم منقول است كه شنيدم كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه مىفرمودند كه وعده كه مؤمن با برادر مؤمنش كند بمنزله نذريست كه كفاره ندارد پس كسى كه خلف وعده كند با مؤمن اول با حق سبحانه و تعالى خلف وعده كرده است و خود را در معرض غضب الهى در آورده است چنانكه حق سبحانه و تعالى فرمود است كه * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ) * الخ و ترجمه اش گذشت أولا .
و در حسن كالصحيح منقول است كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فرمودند كه هر كه ايمان دارد به خدا و روز قيامت بايد كه به وعده خود وفا كند .
و كالمتواتر است از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله كه فرمودند كه منافق را سه علامتست يكى آن كه چون حكايتى كند دروغ گويد و چون وعده كند خلف وعده كند و چون امانتى به او بسپارند خيانت كند يا آن كه اگر وعده كند و در خاطرش نباشد كه به آن وفا كند دروغ گفته است ، و آيات و احاديث كذب نيز شامل او هست ترجمه متن مرويست از ابو الصباح كنانى كالصحيح چون ظاهرش آنست كه از كتاب او برداشته است و محتمل است كه از كلينى برداشته باشد .
و سند كلينى به او حسن كالصحيح است از ابن ابى عمير از سلمه از ابو الصباح كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه افطار فرمايد صايمى را او را اجر و ثوابى مانند ثواب صايم كرامت فرمايند ، و در كافى و يب فله مثل اجره است و اين عبارت بهتر است و ظاهرا نساخ پيش و پس كرده‌اند .

480