إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 708)

و در حسن كالصحيح از حلبى منقولست كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه ما اطفال خود را امر مىكنيم بروزه هر گاه هفت ساله باشند بهر قدرى كه طاقت آن داشته باشند تا نصف روز يا بيشتر يا كمتر و چون تشنگى و گرسنگى بر ايشان غلبه كند بخورند تا عادت كنند بروزه و مرتبه مرتبه قدرت بر گرفتن به همرسانند پس شما امر كنيد اطفال خود را كه نه ساله باشند بهر چه طاقت آن داشته باشند از روزه و چون تشنگى بر ايشان غلبه كند بخورند .
و در صحيح از عبد الله بن سنان منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه طفل قوى شود و سيزده سالش تمام شود و در سال چهارده داخل شود واجب است بر او آن چه واجبست بر بالغان خواه محتلم شده باشد يا نشده باشد و گناهان بر او مىنويسند و حسنات از جهة او مىنويسند و هر فعلى كه از او واقع شود مانند عقود صحيح است از ايشان مگر آن كه عقلش ضعيف باشد يا سفيه باشد كه مالش را اسراف كند و در جاهاى نامشروع صرف نمايد .
و در موثق از عمار منقولست از محمد بن مسلم كه از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه سؤال كردند كه صبى كى روزه مىگيرد حضرت فرمودند كه هر گاه طاقت داشته باشد .
و كالصحيح از على بن جعفر منقولست كه گفت از برادرم صلوات الله عليه سؤال كردم كه چه وقت بر طفل نماز و روزه واجب مىشود فرمودند كه وقتى كه نزديك به بلوغ رسد و نماز و روزه را بفهمد ( و فى خبر اخر على الصّبىّ اذا احتلم الصّيام و على المرأة اذا حاضت الصّيام ) ( 1 ) و در حديث ديگر كه كالصحيح منقول است از ابو بصير كه حضرت امام جعفر صادق

431