و مذهب وقف بعد از وفات آن حضرت به همرسيد پس در واقفى بودن او سخن باشد و ليكن نقل كرده‌اند كه بعضى در زمان آن حضرت واقفى شدند ممكن است كه سماعه از اين جماعت باشد ، و ظاهر آنست كه غرض مصنف از آن كه گفته است كه او واقفى بوده است آنست كه چون تعارض واقع شده است ميان احاديث قضا و عدم قضا ترجيح عدم قضا داده است به اعتبار اكثريت و اصحيّت نه آنست كه طرح كند حديث سماعه را چون بسيار نقل مىكند از او ، عمل به آن مىكند در صورت عدم تعارض و ظاهرا غافل شده است از حديث صحيح ابو بصير و سماعه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در جمعى كه روزه ماه رمضان را گرفته باشند و ابر سياهى به همرسد نزد فرو رفتن آفتاب و جمعى گمان كردند كه شب شده است و افطار كردند و بعد از آن ابر برطرف شد و آفتاب پيدا شد حضرت فرمودند كه آنهايى كه افطار كرده‌اند بر ايشانست روزه آن روز زيرا كه حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه تمام كنيد روزه را تا شب پس كسى كه پيش از دخول شب افطار كرده باشد بر اوست كه قضا كند زيرا كه عمدا خورده است روزه را يعنى بمنزله عمد است .
و در موثق از سماعه به تنهايى نيز مرويست به همين نحو و چون بهر تقدير سماعه روايت كرده است آن را حديث سماعه مىگويند اما بحسب واقع جرح نمىتوان كرد كه سماعه واقفى است كه با آن كه ممكن است جمع بين الاخبار باين نحو كه اگر ظن غالب به همرسيده باشد قضا نبايد كرد و اگر ظن ضعيفى به همرسيده باشد و افطار كرده باشد قضا بايد كرد يا حمل كنيم احاديث قضا را بر استحباب .
و در موثق كالصحيح از زراره منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت

427