و جمعى اين اخبار را حمل بر كراهت كرده‌اند چون كالصحيح از عبد الله بن سنان منقول است كه گفت كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه مكروه است صائم را كه سر به آب فرو برد و كراهت را بر حرمت بسيار اطلاق كرده‌اند و احوط آنست كه كل سر را به آب فرو نبرد و اگر ببرد عمدا احوط آنست كه آن روز را بگيرد و قضا نيز بكند و اگر كفاره نيز بدهد نهايت احتياط خواهد بود و الله تعالى يعلم .
و اما در وطى درد بر زن دو حديث مرسل وارد شده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه اگر مردى با زن روزه دار وطى كند در دبر روزه از زن باطل نمىشود و غسل نيز واجب نيست و اكثر علما حمل كرده‌اند بر صورت اكراه و احوط قضا و كفاره است اما اگر منى بيايد ظاهر اصحاب جزم است بوجوب قضاء و كفاره چون احاديث صحيحه وارد شده است از عبد الرحمن بن حجاج كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از مردى كه بازى كند با زن خود در ماه رمضان تا او را منى بيايد حضرت فرمودند كه بر اوست كفاره مانند كسى كه با اهل خود جماع كرده باشد و مؤيد اين اخبار است چند حديث كالصحيح ديگر و ظاهرش آنست كه بازى شامل وطى دبر و تفخيذ و غير آن هست و ظاهر اين اخبار آنست كه اگر چه معتاد نباشد كه منى بيايد يا بقصد آمدن منى نباشد همان كفاره بايد داد و مستبعد نيست دست بازى جايز باشد و اگر منى بيايد كفاره بايد داد ، و محتمل است كه اخباره كفاره را حمل كنند بر صورتى كه از حال خود داند كه به سبب دست بازى او را منى مىآيد يا بقصد آمدن منى بازى كند و شك نيست كه احوط كفاره است در آمدن منى هر چند عادت نداشته باشد و بقصد استمنا نكند

362