امت من در حيات من و بعد از وفات من ، امر تو امر منست و نهى تو نهى منست قسم ياد مىكنم به آن خداوندى كه مرا مبعوث گردانيد به نبوّت و مرا بهترين خلايق گردانيد كه تو حجت خدائى بر خلق او و امين خدائى بر اسرار خدا و خليفه خدائى بر بندگان خدا .
و كالصحيح منقولست از حضرت امام على نقى صلوات الله عليه كه چون حق سبحانه و تعالى سخن گفت با حضرت موسى عليه السّلام موسى گفت خداوندا چه ثواب دارد كسى كه نمازها را در وقتها به جا آورد خطاب رسيد كه عطا مىكنم به او هر چه را بطلبد از من و مباح مىگردانم از جهة او بهشت خود را كه هر جا كه خواهد در بهشت قرار گيرد پس گفت الهى چيست ثواب كسى كه وضو را تمام كند از ترس تو خطاب رسيد كه او را مبعوث كنم در روز قيامت و نور او در ميان هر دو چشم او درخشان باشد گفت الهى چيست جزاى كسى كه ماه رمضان را روزه دارد خالص از جهة رضاى تو خطاب رسيد كه يا موسى او را در روز قيامت در جائى باز دارم كه خوف نداشته باشد گفت الهى چه ثواب دارد كسى كه غرضش مردمان باشد در روزه گرفتن خطاب رسيد كه يا موسى ثواب او مثل ثواب كسى باشد كه روزه نگرفته باشد و احاديث در فضيلت روزه ماه رمضان و در عقوبت ترك آن بسيار است از آن جمله حديث كبيريست كه از جهة هر روز ثواب عظيم در آن مذكور است از قبيل حديث كبير رجب ، به همين اكتفا شد چون احتياج نبود چون وجوبش از ضروريات دين اسلام است و اگر كسى انكار كند وجوبش را كافر است و در تفسير آيات نيز از فضايل آن مذكور خواهد شد إن شاء الله تعالى .

320