حق سبحانه و تعالى خوشتر است از بوى مشك نزد شما چون بوى خوش و بد از توابع مزاجست كه از لوازم جسم است و ذات مقدس او از آن بالاتر است كه او را از صفات جسمانيات بهره باشد ، پس خوشبوئى نزد حق سبحانه و تعالى عبارتست از قبول عمل كه چون بنده ترك مالوفات جسمانى از جهة رضاى خداوند خود مىكند حق سبحانه و تعالى او را ثواب عظيم كرامت مىفرمايد بمنزله كسى كه خوشحال شود از بوى مشك .
و صدوق به اسناد او از ابن عباس روايت كرده است كه حضرت سيد الانبياء صلى الله عليه و آله فرمودند كه حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه هر عملى كه فرزند آدم مىكند از اوست غير از روزه كه از منست و من بر او جزا مىدهم و روزه در روز قيامت سپر بنده است از آتش جهنم چنانكه در دنيا سلاح از براى دشمن مىبايد در عقبى سلاح آتش صومست و به خدا قسم كه بوى دهن روزه دار نزد حق سبحانه و تعالى از بوى مشك خوشتر است و صايم را دو خوشحالى است يكى در وقت افطار كه مىخورد و مىآشامد و وقتى كه ملاقات مىكند مرا كه او را داخل بهشت مىكنم و در وجه اختصاص صوم بجناب اقدس خود وجوه گفته‌اند .
يكى آن كه حق سبحانه و تعالى مخصوص خود كرده است و نگذاشته است كه احدى از جهة غير او روزه بگيرد و عبادات ديگر را كه مخصوص نكرده بود از جهة بتان و كواكب و اشجار كردند ، ديگر آن كه در روزه ريا نمىرود البته هر كه روزه مىگيرد از براى خدا مىگيرد غالبا زيرا كه ممكن است چيزى خورد و آشامد يا نيّت نكند و گويد كه روزه‌ام ديگر تشبه شده است بجناب اقدس او چون حق سبحانه و تعالى را خوردن و امثال آن نيست و منقول است

158