روزه ات را باطل مىكند از اكل و شرب و از جماع و از دروغ بر خدا و رسول و ائمه معصومين صلوات الله عليهم و از كلام فحش و نظر كردن به جايى كه جايز نباشد ، و در روايتى وارد شده است كه غيبت روزه را فاسد مىكند و باقى فسقها آن را از كمال مىاندازد ، و از قى كردن باختيار ، و از ارتماس در آب و غيبت بكسر غين آنست كه غايبانه شخصى از وصف يا فعل او چيزى ذكر كنند كه اگر بشنود آزرده شود بانكه اگر بگويد بالا كوتاه يا بالا بلند يا يك چشم ، و جمعى اين معنى را استثنا كرده‌اند و گفته‌اند كه عيوب ظاهره را نقل كردن غيبت نيست و رواياتى كه بر نهى وارد شده است حمل بر كراهت كرده‌اند ، يا آن كه از روى بدى بگويد يا بعنوان بدى بگويد كه استخفاف او باشد حتى آن كه اگر بگويد كه الحمد للَّه كه كور نيستم و لنگ نيستم زبان من لال نيست و غرضش شخص خاصى باشد و كنايه به او داشته باشد ، و هم چنين اكثر علما استثنا كرده‌اند جرح رجال را چون احكام شرعى بر آن مترتب است و عمل بقول فاسق نمىتوان كرد چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه اگر فاسقى خبرى را به شما رسانيد تثبت كنيد و از ديگران تفحص كنيد تا ظاهر شود آن كه آن خبر دروغ است يا راست است ، و ابن طاوس عليه الرحمه دغدغه نموده است كه خبث باشد و بنده نيز دغدغه مىكنم ، و اگر كسى در سند باشد كه جرح نموده باشند او را بنده آن حديث را مهما أمكن وصف به خوبى و بدى نمىكنم و بسيار تتبع نموده‌ام كه جمعى را كه جرح نموده‌اند كه فلانى وضاع حديث است بعضى از اصحاب ما متابعت سنّيان كرده‌اند و اين جرات نموده‌اند و تا معصوم بر اين معنى شهادت ندهد حكم به كذب و وضع نمىتوان كرد و تا غايت نشنيده‌ام كه از رواة حديث ما

155