صرف كنند از آن چه از اموال ما نزد ايشان بوده باشد بنحو متعارف وسط كه نه تنگ گيرند بر خود و نه اسراف كنند ، و چون حضرت صاحب الامر صلوات الله عليه خروج فرمايند بر هر صاحب گنجى گنجش حرامست تا آن را به خدمت آن حضرت برند كه مدد لشكر كنند و اين عبارت دو احتمال دارد يكى آن كه هر چه از مال حضرت جمع شده باشد به خدمت آن حضرت برند و يكى آن كه چون حضرت در حال غيبت مال خود بر شيعيان مباح فرموده‌اند و در حال حضور هر كس هر مال زيادتى كه داشته باشد واجبست كه به نزد حضرت برند پس اگر مصلحت دانند به او گذارند و اگر نه نزد شيعيان نگذارند كه سبب فريفته شدن ايشان شود و مانع جهاد ايشان شود چون زمان آن حضرت همگى عقل كامل بهم خواهند رسانيد كسى مخالفت الهى نخواهد كرد و اسرافات بر طرف خواهد شد مستحق زكات و فطر بهم نرسد و ندا كنند كه مستحق كيست و كسى جواب ندهد ، اگر مال كسى از او بيفتد كسى برندارد تا خود بيايند و بردارند و اگر از كسى عملى حرام واقع شود فى الحال به نزد آن حضرت يا نايب آن حضرت كه همه اولياء الله صاحب فراست باشند آيند و ايشان اقامت حد تا تعزير كنند و اگر خود نيايند حضرت كس فرستند و ايشان را طلبند و بر آن كه گواه گواهى دهد حضرت اقامه حد يا تعزير فرمايند ، و ميراث را به جمعى دهند كه در عالم ارواح با هم الفت داشته‌اند و ساير احكامى كه مخصوص زمان آن حضرتست صلوات الله عليه كه خواهد آمد إن شاء الله و ليكن اكثر علما حمل كرده‌اند اين احاديث مطلقه را بر مناكح چون احاديث متواتره وارد است بر حليت آن ، و هم چنين زمينهاى موات اگر احيا كنند و خانه بسازند مىتوانند نشست و نماز مىتوانند كرد و اين اباحت نيز در اخبار متواتره وارد شده است و هم چنين انفال زمين مانند

145