است و اين مجازيست شايع در ميان عرب و عجم بلكه جميع اهل لسان .
و از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه هيچ چيز نزد حق سبحانه و تعالى محبوبتر از اين نيست كه دراهم را به نزد امام صلوات الله عليهم برند و حق سبحانه هر درهمى را مانند كوه احد مىكند و خود فرموده است كه كيست كه قرض دهد يعنى از جهة رضاى او به او قرض دهد قرضى نيكو چون هر چه در راه او داده مىشود قرض است و اينجا قرض حسن است كه بهترين قرضهاست تا مضاعف گرداند از جهة او اضعاف بسيار ، پس حضرت فرمودند كه و الله كه اين آيه در صله امام نازل شده است و بس و حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه فرموده است كه از شما قرض طلبيده است حق سبحانه و تعالى و حال آن كه خزينهاى آسمانها و زمينها از اوست و اين از محض شفقت و احسان اوست كه مال خود را از بنده خود از جهة مصلحت آن بنده قرض فرموده است .
و حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حق سبحانه و تعالى احتياجى بخلق ندارد كه قرض طلبيده است از آن چه در دست خلايق است بلكه هر چه مال خداست از جهة ولى اوست كه معصوم است و هر كه اعتقاد كند كه امام محتاج است به آن چه در دست خلايق است او كافر است بلكه مردمان محتاجند كه امام از ايشان قبول فرمايد چنانكه حق سبحانه و تعالى خطاب به معصوم كرده است كه بگير از اموال صدقه را تا ايشان را مطهر و مزكى سازى و اخبار بسيار بر اين مضامين وارد شده است و شكى نيست كه هر آيه كه وارد شده است در فضيلت خيرات شامل صله امام صلوات الله عليه هست مگر آن چه بيرون رفت و شك نيست كه عالم بوجود معصوم بر پاست و حق

139