صلوات الله عليه فرمودند كه نماز شام را هر گاه در خوف واقع سازند با طايفه اول يك ركعت مىكند و در ركعت دويم مىايستد تا ايشان دو ركعت را منفرد به جا آورند و با طايفه دويم دو ركعت مىكند و تشهد را طول مىدهد تا مامومان يك ركعت ديگر را به جا آورند .
اما در حديث صحيح زراره و حديث صحيح زراره و فضيل و محمد ابن مسلم از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه منقولست كه هر گاه امام نماز شام را در خوف واقع سازد لشكر را دو حصه مىكند و با فرقه اولى دو ركعت نماز مىكند و با ايشان تشهّد مىخواند و بدست اشاره مىكند كه برخيزند و نماز خود را تمام كنند و بروند به جاى آن طايفه و آنها بيايند و تكبير احرام بگويند و در نماز داخل شوند و امام با ايشان يك ركعت نماز بكند و چون امام سلام دهد آنها برخيزند و يك ركعت ديگر را با قرائت بفعل مىآورند و قنوت و تشهد مىخوانند و بر مىخيزند و يك ركعت ديگر كه در آن قرائت نيست بر سبيل وجوب آن را بفعل مىآورند پس امام سه ركعت نماز را به جماعت واقع ساخت و طايفه اولى دو ركعت را به جماعت واقع ساختند و يك ركعت را تنها ، و طايفه دويم بر عكس پس طايفه اول تكبير و افتتاح نماز را دارند و طايفه دويم سلام را دارند و حق آنست كه امام مخير است ميان هر دو و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ نماز با خوف از دزد يا درنده ] < / صفحة فارغة > « و من تعرّض له سبع و خاف فوت الصّلاة استقبل القبلة و صلَّى صلاته بالإيماء فان خشى السّبع و تعرّض له فليدر معه كيفما دار و ليصلّ بالإيماء » ( 1 ) و در فقه رضويست بعنوان خطاب و تغيير صدوق همين است كه خطاب را بعنوان غيبت ذكر كرده است كه هر گاه كسى را شيرى در برابر آيد و ترسد كه نمازش فوت شود رو بقبله كند و نماز را با ايما به جا آورد و اگر از شير ترسد و در برابر او در آيد و رو بقبله نتواند كرد رو بشير مىكند و نماز

86