و در صحيح از اسماعيل منقولست كه شخصى از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كرد از شخصى كه وقت نماز شود و او در كشتى باشد و به خشكى نتواند آمد چه كند حضرت فرمودند كه اگر در جهاد است يا حج و زيارات و انواع سفرهاى طاعات نماز را ايما كند و اگر سفر تجارت باشد مىبايد كه نماز را بيرون بكند و به كشتى رود گفتم الحال كه رفته است چه بايدش كرد حضرت فرمودند كه الحال نماز مىكند و چون از آب بيرون مىآيد آن نماز را قضا مىكند ، و احاديث گذشت در كراهت سفر به جانبى كه تيمّم بايد كرد او را بر برف و خواهد آمد در تجارت .
« و سال محمّد بن مسلم ابا عبد الله صلوات الله عليه عن ركوب البحر فى هيجانه قال و لم يغرّر الرّجل بدينه » ( 1 ) و كالصحيح منقولست كه محمد گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از سوار شدن بر كشتى در دريا وقت اضطرابش حضرت فرمودند كه چرا اين شخص دين خود را ضايع مىكند .
و در صحيح از محمد بن مسلم منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه در سوار شدن دريا از جهة تجارت دين خود را ضايع كردنست . و شكى نيست كه در وقتى كه ظن هلاك باشد حرامست مطلقا اگر چه بواسطه واجب مثل حج باشد و اگر راه منحصر در دريا باشد ساقط مىشود در اين وقت و اگر متساوى الطرفين باشد نجات و غرق خلافست در حرمت ، و با ظن سلامت تجارت مكروه است و از جهة سفرهاى واجب واجبست .
« و نهى رسول الله صلَّى الله عليه و آله عن ركوب البحر فى هيجانه » ( 2 ) خواهد آمد در مناهى كه آن حضرت صلى الله عليه و آله نهى فرمودند

78