صلَّى الله عليه و آله ) * و عبارت متن اگر چه فصيح است اين عبارت افصح است و تبديل لفظ سنّت به حرمت بنقل بالمعنى ناخوش است عرض نمودم كه قدرت بر قضا ندارد آيا تصدق مىتواند كرد بعوض آن و عبارت هر دو فهل يصلح است بدل هل يجزى پس حضرت اندك زمانى خاموش شدند و اين بسيار مىشود وجهش عمده آن است كه ائمه هدى را صلوات الله عليهم واردات دست مىداده است و در آن حالت متوجه آن عالم مىبوده‌اند و اصحاب همه نفهميده‌اند مگر جمعى كه از خواص بوده‌اند ، و گاه هست كه مطلوب غفلت جمعى است كه اگر اين جواب را بشنوند ترك نوافل كنند به اعتبار آن كه تصدق بر ايشان آسانتر بوده است و گاه بوده است كه متوجه روح القدس مىبوده‌اند تا او چه القا كند بعد از سكوت فرمودند كه تصدّقى بدهد عرض نمودم كه چه مقدار بدهد فرمودند كه بقدر وسع و اقلش يك مدّ است كه به مسكينى دهند بعوض هر نمازى عرض نمودم كه يك مدّ بدل چند نماز باشد فرمودند كه از جهة هر دو ركعت نماز شب مدّى بدهد و از جهة هر دو ركعت نماز روز مدّى بدهد عرض نمودم كه اگر قدرت نداشته باشد چه كند فرمودند كه هر گاه قدرت نداشته باشد از جهة هر چهار ركعت از نماز روز مدى بدهد و در هر دو كتاب من صلاة النّهار نيست و نمىبايد عرض نمودم كه قدرت ندارد فرمودند كه هر گاه قدرت نداشته باشد يك مد از جهة جميع نوافل شب بدهد و يك مد از جهة نوافل روز اما نماز افضل است نماز افضل است نماز افضل است و تكرير از جهة تاكيد است يا از جهة اين سه صورت سابق كه در همه صور نماز قضا بهتر است از تصدق و احاديث اين باب گذشت و ليكن اين ملاحظه شده است كه ختم كتاب صلاة باين قسم حديثى بشود و ختم حديث باين مبالغه بشود على رغم عمر عليه ما عليه كه نماز را بهتر از خواب مىداند .

424