عالمى به عواقب امور و طلب خير از تو مىكنم بحقّ عزت و جلالت يا چون عزير و قاهر و قادرى از فضل عظيمت سؤال مىكنم و حال آن كه تو داناترى به عاقبت كارها كه اگر اين كارى كه اراده دارم خير است از جهت من در دين و دنيا و آخرتم پس تو آسان كن از جهة من و بركت كن و مبارك گردان از جهة من اين كار را و اگر بد است يا عاقبتش خوب نيست او را از من دور گردان و هر چه خير باشد در هر جا كه باشد آن را بر سر من آور و مرا راضى كن به قضاى خودت تا آن كه دوست ندارم تعجيل هر چه را تاخير كرده و نه تاخير آن چه را تو تعجيل فرموده چون هر چه تو مىكنى آن اصلح است از جهة همه .
« و سال محمّد بن خالد القسرىّ ابا عبد الله صلوات الله عليه عن الاستخارة فقال له استخر الله عزّ و جلّ فى اخر ركعة من صلاة اللَّيل و أنت ساجد مائة مرّة و مرّة قال كيف اقول قال تقول استخير الله برحمته استخير الله برحمته » ( 1 ) و منقول است از محمد كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از استخاره حضرت فرمودند كه در ركعت آخر نماز شب كه ركعت هشتم باشد يا يازدهم و بر احتمالى سيزدهم و اگر در هر سه واقع سازد بهتر خواهد بود كه طلب كن خير خود را از حق سبحانه در وقتى كه در سجود باشى صد و يك بار محمد گفت عرض نمودم كه چه لفظ بگويم حضرت فرمودند كه اين عبارت را مىخوانى كه طلب خير مىكنم از خدا چون رحيم است و بر ما بىچارگان البتّه خير خود را افاضه مىكند و آن چه خير است نزد ما مىآورد و مكرر مقرر است يعنى همين عبارت را مكرّر مىگويى تا صد و يك بار نه آن كه مجموع را مكرر مىگويد كه دويست و دو بار باشد چنانكه بعضى توهّم كرده‌اند و اين توهم از عدم تتبع ناشى شده است و اگر اين احتمالات را راه دهند هر عبارتى را احتمالات بعيده بسيار در آن راه مىتوان داد و الله تعالى يعلم .

402