جهة قضاء حاجت پدرم رضى الله عنه در ساله كه بسوى من فرستاده ذكر كرده است و در فقه رضوى مذكور است كه هر گاه ترا حاجتى باشد از حق سبحانه و تعالى پس روز چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگير پس چون روز جمعه شود بيرون رو به صحرا پيش از زوال بعد از آن كه غسل حاجت كرده باشى و ظاهرا غسل جمعه كافى باشد و اگر در غسل قصد هر دو كند بهتر است و اگر دو غسل كند نور على نور خواهد بود و دو ركعت نماز مىكنى كه در هر ركعتى بعد از حمد پانزده مرتبه * ( قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ ) * مىخوانى و چون بركوع مىروى ده نوبت مىخوانى پس چون سر از ركوع بر مىدارى ده نوبت مىخوانى و چون به سجود مىروى ده مرتبه مىخوانى و چون سر بر مىدارى ده مرتبه مىخوانى و چون به سجود دويم مىروى ده مرتبه مىخوانى و چون سر بر مىدارى ده مرتبه مىخوانى پس برمىخيزى از جهة ركعت دويم و در وقت برخاستن تكبير نمىگويى و مثل ركعت اوّل به جا مىآورى ، و در ركعت دويم پيش از ركوع و بعد از قرائت قنوت مىخوانى پس چون حق سبحانه و تعالى تفضّل كند و حاجتت را برآورد دو ركعت نماز شكر به جا آور و در ركعت اوّل حمد و توحيد را بخوان و در ركعت دويم بعد از حمد جحد را بخوان ، و در ركعت اول در ركوع مىگويى الحمد للَّه شكرا يعنى حمد الهى مىكنيم از جهة شكر نعمت او و در سجود شكرا للَّه و حمدا مىگويى يعنى شكر مىكنم خدا را و حمد مىكنم او را و در ركعت دويم در ركوع و سجود مىگويى آن چه را ترجمه اش اينست كه جميع حمدها مخصوص خداونديست كه حاجت مرا برآورد و آن چه طلبيده بودم بمن عطا فرموده .
و اين نماز شكر را شيخان در كافى و تهذيب بسند صحيح روايت كرده‌اند از هارون از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و ليكن در ذكر ركوع و سجود در ركعت اوّل مىگويى الحمد للَّه شكرا شكرا و حمدا و در

395