نمىدانى و ايشان به ياد تو مىدهند خداوندا من چنين نيستم بلكه به تو مىگذارم كه هر نحو را كه اصلح دانى به آن نحو برآورى و خزينه تو واسع است و از دادن كم نمىشود و دادن بر تو دشوار نيست ، پس از تو سؤال مىكنم بحق آن اسمى كه بر كوهها مىخوانى و خواهى خواند در روز قيامت و كوهها از هم خواهند پاشيد مانند پنبه زده يا ريگ روان و چون بر آسمانها مىخوانى آسمانها از هم خواهد پاشيد و شق شق خواهد شد و چون بر ستارگان مىخوانى از يكديگر پراكنده خواهند شد و چون بر زمين خواندى يا خوانى هموار خواهد شد و از تو سؤال مىكنم به آن حقى كه نزد محمد و ائمه معصومين سلام الله عليهم گذاشته كه آن علم و كمالات و اسرار بى غايات و بلا نهايات است يا به حقيقت ايشان ترا قسم مىدهم و نام ائمه معصومين را مىبرى يك يك باين عنوان كه جعلته عند محمد و على و فاطمه و الحسن و الحسين تا به آخر و الحجّة .
و جمعى از امثال اين عبارت استدلال كرده‌اند كه نام حضرت صاحب الامر را مىتوان برد و دلالت ندارد چون ممكن است كه بر سبيل تغليب باشد با آن كه ما بعد إلى لازم نيست كه داخل باشد در ما قبل بلكه غالب آنست كه داخل نيست با آن كه نهايتش ظهور است و احاديث نهى خاص است و خاص مقدم است بر عام اگر چه حق آنست كه نسبت ميان اخبار اين باب عموم و خصوص من وجه است و در چنين جاها احكام متشابه است و احتياط در ترك است كه صلوات فرستى بر محمد و اهل بيت او كه ائمه معصومينند و فاطمه زهرا صلوات الله عليهم و حاجت مرا برآورى و اين دشوار را آسان كنى و مهمات مرا كفايت كنى پس اگر بكنى تراست حمد و اگر نكنى نيز تراست حمد البته مصلحت مرا در آن ندانسته كه نكردى و در حكم تو ظلم و جور نيست و ترا متهم نمىدانم در قضائى كه بر سر من آورى و ستمى نيست در عدالت تو يعنى اگر بكنى از روى تفضل است و اگر حاجتم را بر نياورى از روى عدل

386