فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ تخرّ ساجدا فتقولهنّ عشر مرّات فى سجودك ثمّ ترفع رأسك من السّجود فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ تنهض فتقولهنّ خمس عشرة مرّة ثمّ تقرء الفاتحة و سورة ثمّ تركع فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ ترفع رأسك من الرّكوع فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ تخرّ ساجدا فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ ترفع رأسك من السّجود فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ تسجد فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ ترفع رأسك من السّجود فتقولهنّ عشر مرّات ثمّ تتشهّد و تسلَّم ثمّ تقوم فتصلَّى ركعتين اخراوين تصنع فيهما مثل ذلك ثمّ تسلَّم قال ابو جعفر صلوات الله عليه فذلك خمس و سبعون مرّة فى كلّ ركعة ثلاثمائة تسبيحة تكون ثلاثمائة مرّة فى الاربع ركعات الف و مائتا حسنة يضاعفها الله عزّ و جلّ و يكتب لها بها اثنتى عشرة الف تسبيحة الحسنة منها مثل جبل احد و اعظم » ( 1 ) و به اسانيد متكثره منقول است از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله به جعفر پسر ابو طالب فرمودند وقتى كه از حبشه آمد و اتفاقا در روزى آمد كه در آن روز فتح خيبر بر دست حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه شده بود و حضرت كه شنيدند كه جعفر مىآيد فرمودند كه نمىدانم كه به كدام يك از اين دو نعمت خوشحالتر باشم بفتح خيبر يا به آمدن جعفر و چون نزديك رسيد حضرت دوازده گام استقبال او فرمودند و چون به او رسيدند او را در بر گرفتند و پيشانى او را بوسيدند و از خوشحالى گريستند و به او فرمودند كه نمىدانم كه به كدام يك از اين دو نعمت مسرورتر باشم به آمدن تو اى جعفر يا بفتح خيبر كه خدا بر دست برادرت على واقع ساخت اى جعفر آيا عطا نكنم ترا آيا نبخشم به تو چيزى آيا احسان نكنم به تو احسانى و مردمان چنين فهميدند كه حضرت خيبر را با اموال خيبر به او خواهد داد تا فرمودند كه آيا تعليم نكنم به تو نمازى را كه اگر از جنگ گريخته باشى كه

367