روايت كرده است از سندى ثقه از ابو البخترى از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از پدرش از جدش صلوات الله عليهما كه فرمودند كه جمعى حاضر شدند به نزد حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه و صدوق زياد كرده است كه از اهل كوفه بودند مگر آن كه اهل كوفه به مدينه رفته باشند و اگر نه در وقتى كه آن حضرت به كوفه تشريف آوردند سلمان فوت شده بود در زمان ولايت عثمان و شكايت نمودند كمى باران را و گفتند يا امير المؤمنين و در قرب الاسناد يا ابا الحسن است و اين نيز قرينه است كه در كوفه نبوده است دعا كن از جهة ما دعايى چند از جهة طلب باران پس حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه حضرت امام حسن و حضرت امام حسين صلوات الله عليهما را طلبيدند و فرمودند كه يا حسن دعا كن پس حضرت امام حسن اين دعا را كردند كه ترجمه اش اينست كه خداوندا برانگيزان از براى ما ابرى كه مقرون باشد به گشودن درهاى روزى چون غالب آنست كه چون باران سر كرد ارزانى مىشود چون آنها كه دارند آذوقه را مىخواهند بفروشند كه مبادا ارزانتر شود و آنها كه ندارند نيز نمىخرند كه شايد ارزان شود و ابر را برانگيزان كه به بارد بارانى چنانكه از ناودان مىآيد و ابرى باشد كه باران از او روان باشد مانند نهرى كه از آسمان آيد اى خداوند بسيار بخشنده باران ده ما را از ابرى كه جهانگير باشد و پر باران و خوش آينده باشد كه درهاى بسته گشوده شود و به آسانى روان شود باران و به زودى جارى شود در رود خانه ها و باران آيد در وقت دخول آن اى بسيار بخشاينده به ريختن آب اى خداوندى كه هر چه خواهى مىكنى به باران بر ما بارانى درشت قطره خوش آينده كه عقب داشته باران چنينى و عالم را فرا گرفته باشد و نفعش عام باشد و بسيار نافع باشد همه كسرا سياه بسيار سياه پر باران باشد و در بعضى از نسخ رهما براء است يعنى اگر نرمه باران باشد دوام داشته باشد و از رحمت نازل شود نه از غضب و بعضى از نسخ جيم است يعنى تند بيايد

328