إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

شود و آب جميع صحرا را گرفت و از دور آن حضرت بلند شده بود ، و از آن زمان نشان كردند و حاير را ساختند ، يا آن كه در زمان پادشاهان ديالمه كه زمان صدوق باشد ساختند و ظاهر نيست به نحوى كه معلوم باشد ، و اصل روضه مقدسه معلومست و اظهر آنست كه همين حاير نيز داخل است .
چنين گويد مصنف اين كتاب ابن بابويه كه مراد آن حضرت صلوات الله عليه اين است كه سنت است كه چون مسافر باين چهار موضع رسد قصد اقامت ده روز بكند و نماز را تمام كند و مصدّق اين روايت صحيح محمد است كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از نماز كردن در مكه و مدينه قصر مىكند مكلف ، يا مسافر يا تمام مىكند حضرت فرمودند كه قصر كند تا قصد اقامت ده روز نكند ، و مؤيد ديگر روايت كالصحيح حمزه جعفريست كه گفت چون از منى باز گرديدم قصد كردم كه در مكه خواهم ماند بعد از آن خبرى از خانه بمن رسيد كه ناچار شدم كه توقف نكنم و به خانه روم و نمىدانستم كه چند روزى كه خواهستم بود آن را تمام كنم يا قصر كنم و در آن وقت حضرت امام موسى يا حضرت امام رضا صلوات الله عليهما در مكه تشريف داشتند به خدمت حضرت رفتم و حكايت خود را به آن حضرت عرض نمودم حضرت فرمودند كه رجوع كن به تقصير . و حديث ابو ولاد نيز ظاهرش با صدوقست كه تاويل كرده شد .
و چون احاديث تخيير قريب به تواتر است ناچار است از تاويل اين اخبار بانكه با قصد اقامت واجب شد و بى قصد اقامت مخير باشد و تقصير عبارت از جواز تقصير خواهد بود .
از آن جمله در صحيح از حماد بن عيسى منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه از مخزون علم الهى تمام كردنست در

31