بارانست مىبايد كه چون آب شروع در كمى كند و باران كم آيد همگى توبه كنند از گناهان تا حق سبحانه و تعالى باران كرامت فرمايد .
« و روى حفص بن البخترىّ عنه صلوات الله عليه انّه قال انّ الله تبارك و تعالى اذا اراد ان ينفع بالمطر امر السّحاب فاخذ الماء من تحت العرش و اذا لم يرد النّبات امر السّحاب فاخذ الماء من البحر قيل انّ ماء البحر مالح قال انّ السّحاب يعذبه » ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه حق سبحانه و تعالى خواهد كه باران نافع باشد امر مىفرمايد ابر را كه آب را از زير عرش بردارد و اگر اراده نداشته باشد كه از آن باران منتفع شوند و چيزى برويد از آن امر مىفرمايد ابر را كه آب را از دريا بردارد عرض نمودند كه آب دريا شور است و آب باران شيرين است حضرت فرمودند كه ابر بامر الهى آب را شيرين مىكند و تاويل كرده‌اند عرش را به عرش رحمت كه اگر شفقت الهى هست باران نافع است و الا فلا و الله تعالى يعلم .
« و روى سعد ان انّه قال ما من قطرة تنزل من السّماء الَّا و معها ملك يضعها الموضع الَّذى قدّرت له ) * ( 2 ) و در صحيح منقولست از سعدان و او از اصحاب اصول أربعمائة است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه قطره از آسمان يعنى از جانب آن نازل نمىشود مگر آن كه فرشته با او نازل مىشود كه آن قطره را فرو آورد در جائى كه آن قطره مقدر شده است كه در آنجا فرو آيد و احاديث بر اين مضمون بسيار است .
و در صحيحه كامله نيز هست كه حضرت دعا مىفرمايند از جهة فرشتگانى كه با قطرات باران نازل مىشوند در وقت آمدن باران و حكمتش مخفى است و بعضى گفته‌اند كه مراد از اين فرشتگان سفلياتند كه به عبارت حكما

304