صحيح روايت كرده است از فضاله كه از اهل اجماع است از موسى از زراره كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه شخصى نمازى را فراموش كند يا بىوضو كرده باشد در سفر يا حضر پس بايد كه آن چه از او فوت شده است به جا آورد و زياد و كم نكند ، كسى كه چهار ركعت را فراموش كرده باشد بانكه در حضر از او فوت شده باشد چهار ركعت قضا مىكند خواه در سفر باشد و خواه در حضر و كسى كه دو ركعت از او فوت شده باشد دو ركعت قضا مىكند خواه در سفر باشد و خواه در حضر ، مجملا در عدد اعتبار بحال فواتست و در كيفيت اعتبار بحال فعل پس اگر نمازى در خوف از او فوت شده باشد دو ركعت قضا مىكند و ليكن افعال آن را صحيح به جا مىآورد و اگر در حالت امن از او فوت شده باشد و در حال خوف به جا آورد بنحو خوف به جا مىآورد .
و در حسن كالصحيح از زراره منقولست كه به آن حضرت عرض نمودم كه شخصى نمازى از او فوت شد در سفر و در حضر به خاطرش رسيد حضرت فرمودند كه هر چه فوت شده است از او به نحوى كه فوت شده است قضا مىكند اگر نماز سفر فوت شده باشد و در حضر قضا كند دو ركعت قضا خواهد كرد و اگر در حضر از او فوت شده باشد و در سفر قضا كند چهار ركعت قضا خواهد كرد به نحوى كه از او فوت شده است و اگر نمازى كه از او فوت شده است در حضر واجب شده باشد و بسفر رفته فوت شده باشد يا بر عكس خلافست بعضى حال او را رعايت مىكنند كه در اينجا حال فوتست و بعضى حال وجوب را رعايت مىكنند .
و در حديث كالصحيح زراره منقولست كه گفت از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه سؤال كردند از شخصى كه وقت نماز بر او داخل

29