دو كردند و خطبه بعينها در مصباح هست و در باب زيارات مذكور خواهد شد .
و در موثق از اسحاق منقولست كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از پدرش صلوات الله عليه كه حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه دو عيد جمع شود از جهة مردم در يك روز پس به درستى كه سزاوار آنست كه امام در خطبه اول به مردمان بگويد كه در اين روز دو عيد جمع شده است و من هر دو نماز را مىكنم هر كه راهش دور باشد و خواهد كه برود برود كه من او را رخصت دادم .
و كالصحيح منقولست كه از آن حضرت صلوات الله عليه كه در زمان حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه دو عيد جمع شد و آن حضرت خطبه خواندند از جهة عيد بعد از نماز عيد و فرمودند در آن خطبه كه اين روزيست كه دو عيد جمع شده است هر كه خواهد كه نماز جمعه كند بماند و هر كه نخواهد برود كه مرخص است .
كلينى رحمه الله بعد از اين گفته است كه مراد حضرت از رخصت آنست كه جمعى كه راهشان دور باشد مرخصند و بنا بر اين اختلاف واقع است ميان اصحاب جمعى به اعتبار صحت حديث حلبى گفته‌اند كه رخصت عام است و جمعى جمع بين الاخبار كرده‌اند و رخصت را مخصوص دوران گرفته‌اند و ظاهرا تخصيص كلينى به اعتبار حديث اسحاق است .
« و سئل الصّادق صلوات الله عليه عن قول الله عزّ و جلّ * ( قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى ) * قال من اخرج الفطرة فقيل له * ( وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّه فَصَلَّى ) * قال خرج إلى الجبّانة فصلَّى ) * ( 1 ) و منقولست در حسن كالصحيح كه از آن حضرت صلوات الله عليه پرسيدند از تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه بتحقيق كه رستگارى يافت كسى كه زكات بدهد حضرت فرمودند كه مراد الهى زكات فطره است كه آن را در روز عيد بيرون كنند ديگر پرسيدند و ذكر كند پروردگار

257