همه محمولست بر آن كه تواند كه نماز شب يا وتر يا دو ركعت را به جا آورد و نماز صبح را چنان كند كه پيش از طلوع حمره فارغ شده باشد .
و در صحيح از على بن يقطين منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه از شخصى كه نماز صبح را نكند تا روشن شود و سرخى ظاهر شود و نافله صبح را نكرده باشد آيا آن را پيش از نماز به جا آورد يا تا خير مىكند حضرت فرمودند كه تاخير مىكند يعنى نافله صبح را بعد از صبح به جا مىآورد و بهتر آنست كه نيت ادا و قضا نكند .
< صفحة فارغة > [ قضاء نماز شب ] < / صفحة فارغة > ( و اذا كان عليك قضاء صلاة اللَّيل فقمت و عليك من الوقت بقدر ما تصلَّى الفائتة و صلاة ليلتك فابدا بالفائتة فصلّ ثمّ صلّ صلاة ليلتك فان كان الوقت بقدر ما تصلَّى واحدة فصلّ صلاة ليلتك لئلَّا يصيرا جميعا قضاء ثمّ اقض الصّلاة الفائتة من الغد او بعد ذلك ) ( 1 ) عبارت فقه رضويست كه هر گاه نماز شب قضا داشته باشى و وقت اين مقدار باشد كه توانى قضا و ادا را هر دو به جا آورى اول قضا را به جا آور و اگر وقت آن مقدار باشد كه يك نماز شب توانى كرد ادا را به جا آور تا هر دو قضا نشود زيرا كه اگر قضا را اول بكنى و وقت ادا بيرون رود ادا نيز قضا خواهد شد پس ادا را به جا آور و آن چه قضاست در روز ديگر يا بعد از آن به جا آور .
و در حسن كالصحيح از زراره منقول است كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه جمع شود دو وتر كه سه ركعت باشد يا يازده ركعت يا بيشتر از دو وتر باشد پس قضا كن آن را به نحوى كه فوت شده است و فاصله مىكنى ميان هر دو وتر به نمازى و اول قضاها را مىكنى تا وقتى كه مقدار ادا مانده باشد ادا مىكنى و بر اين مضمون احاديث بسيار وارد شده است .
و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد

175