و در حديث صحيح از محمد بن ابى حمزة منقولست كه حضرت صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله در هر ركعتى پانزده آيه مىخواندند و ركوع آن حضرت مثل قيام بود و سجودش مثل ركوع بود و توقّف در سر برداشتن از ركوع و سجود مساوى بود .
و در حسن كالصحيح از معاذ منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه ترك مكن خواندن سوره توحيد و جحد را در هفت نماز در دو ركعت نافله صبح و دو ركعت نافله پيشين و دو ركعت اول نافله شام و دو ركعت اول نماز شب و دو ركعت احرام و در نماز صبح هر گاه روشن شده باشد و دو ركعت نماز طواف و كلينى بعد از اين حديث ذكر كرده است كه در روايتى ديگر وارد شده است كه در همه ابتدا به قل هو الله احد مىكند و در ركعت دويم جحد مىخواند مگر در دو ركعت نافله صبح كه بر عكس است .
و در حديث صحيح معاوية بن وهب منقولست كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله طول مىدادند قرائت و ركوع و سجود را و همه را مثل هم واقع مىساختند و شك نيست كه سورهاى دراز بهتر است .
< صفحة فارغة > [ قرائت در نماز شب ] < / صفحة فارغة > ( و روى انّ من قرا فى الرّكعتين الاوليين من صلاة اللَّيل فى كلّ ركعة منها الحمد مرّة و قل هو الله احد ثلثين مرّة انفتل و ليس بينه و بين الله عزّ و جلّ ذنب الَّا غفر له ) ( 1 ) و در صحيح از زيد منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه در دو ركعت اول نماز شب در هر ركعتى از آن سوره حمد يك مرتبه بخواند و توحيد سى مرتبه چون فارغ شود نمانده باشد ميان او و حق سبحانه و تعالى گناهى مگر آن كه همه آمرزيده شود و بحسب ظاهر مخالف است با حديث سابق و حمل كرده‌اند بر

168