مىكرد و اصلاح كننده بناها بود از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه فرمودند در تفسير آيه كه خداوند تعالى فرموده است كه نزديك نماز مشويد و حال آن كه مست باشيد تا آن كه بدانيد كه چه مىگوييد حضرت فرمودند كه از جمله مستيها مستى خوابست . و از اين حديث ظاهر مىشود كه هر مستى داخل باشد حتى مستى شهوت و غضب و غم بسيار و ظاهر مىشود كه در حال نماز بايد كه بداند كه چه مىگويد پس بايد كه معانى آن چه در نماز مىخواند بداند و سعى نمايد كه شواغل را از خود دور گرداند و متوسّل بجناب اقدس الهى شود و آن چه اين شكسته را تجربه شده است اينست كه بعد از اقامه يا اندكى پيشتر با حضور قلب و تضرع اين آيه را مكرر بخواند كه :
( * ( رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي ) * ) ) * [1] ( 1 ) و اگر زمانى پيشتر به توجه صد نوبت بگويد بسم الله الرّحمن الرّحيم لا حول و لا قوّة الَّا با لله العلىّ العظيم اميد هست كه حق سبحانه حفظ نمايد او را از خطور خاطره هاى باطله كه اين كس را باز مىدارد از مراتب عاليه و از حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله منقول است كه دلها را اقبالى هست و ادبارى وقتى كه اقبال داشته باشد نافله بكنيد و چون ادبار داشته باشد يعنى ذوق طاعت نداشته باشد اكتفا بواجب كنيد و در موثق كالصحيح و قوى كالصحيح منقولست كه حضرت امام موسى كاظم هر گاه غمگين مىشدند نافله را ترك مىكردند .

[1] طه - 25 .

142