( و روى الحسن الصّيقل عن ابى عبد الله صلوات الله عليه انّه قال انّي لأمقت الرّجل ياتينى فيسالنى عن عمل رسول الله صلَّى الله عليه و آله فيقول ازيد كانّه يرى انّ رسول الله صلَّى الله عليه و آله قصّر فى شىء و انّي لأمقت الرّجل قد قرأ القرآن ثمّ يستيقظ من اللَّيل فلا يقوم حتّى اذا كان عند الصّبح قام يبادره بصلوته ) ( 1 ) و كالصحيح منقول است از حسن شمشيرگر از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه من دشمن مىدارم شخصى را كه به نزد من آيد و سؤال كند از من از عمل حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله و من چون بيان كنم گويد بر سبيل استفهام كه آيا من زياده مىتوانم كرد يا بر سبيل خبر گويد كه من زياد مىكنم گويا كمان كرده است كه آن حضرت تقصير كرده‌اند در چيزى و نه چنين است هر چه مىبايست مىكردند و هر چه نميبايست كردن نمىكردند و باز دشمن مىدارم كسى را كه قرآن خوانده باشد و سوره هاى قرآن را داند كه در نماز شب بخواند و شب بيدار شود و برنخيزد چون صبح شود برخيزد و نماز صبح را به جا آورد حاصل آن كه افراط و تفريط هر دو مذمومند و ظاهرا مراد از اين زيادتى زيادتى سنت است كه تشريع است اما اگر بر سبيل تطوع به جا آورد خوب باشد چنانكه منقولست كه اكثر ائمه هدى هر شب هزار ركعت نماز مىكردند چنانكه در عمل ماه رمضان خواهد آمد .
( و روى ابو حمزة الثّمالىّ عن ابى جعفر صلوات الله عليه انّه قال ما نوى عبد ان يقوم أيّة ساعة نوى فعلم الله تبارك و تعالى ذلك منه الَّا وكَّل به ملكين يحرّكانه تلك السّاعة ) ( 2 ) و كالصحيح بلكه در صحيح منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر بنده كه قصد داشته باشد كه برخيزد هر ساعتى كه قصد كند و حق سبحانه و تعالى داند

140