قصبه و خوص و مرعى ) ( 1 ) و در قوى مروى است از جابر از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه شخصى از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه سؤال كرد و از كسى كه در شب عبادت كند با قرآن به آن كه قرآن را در نماز بخواند حضرت به او فرمودند كه بشارت باد ترا هر كه ده يك شب را نماز كند خالص از جهة رضاى الهى چنانكه در امالى بسيار مصحح قديمى است كه قريب بزمان صدوق نوشته شده است و معربست كه نديدم در آن يك اعراب غلط تا بحال و جمعى كثير از فضلا خوانده‌اند و اجازه ايشان بر پشت كتاب مكتوبست كه در آنجا ابتغاء مرضات الله است و در اينجا و كتاب ثواب الاعمال ابتغاء ثواب الله است و بنا بر اين نسخه قصد اخلاص منافات ندارد با طلب ثواب و بنا بر اين ممكن است كه معنى چنين باشد كه هر كه خالص كند از جهة رضاى خدا بطلب ثواب او كه مقصود اين باشد كه اگر خالص واقع سازد طلب ثواب كرده است و الَّا فلا و اين معنى بحسب لفظ اربط است حق سبحانه و تعالى مىفرمايد به فرشتگان خود كه بنويسيد از جهة بنده من از حسنات بعدد آن چه مىرويد از نهر نيل مصر از دانه و برگ و درخت و بعدد هر برگ خرمائى بنا بر نسخه خوص به صاد .
و در امالى و ثواب الاعمال به طا است و خوط بمعنى شاخ تازه يك ساله است يا هر شاخى و بعدد علف هر چراگاهى و اكثر نسخ من لا يحضر به جاى فى الليل فى النيل است يعنى آن چه در شب مىرويد و عدد آن چه در شب مىرويد زياده از عدد روييدهاى نيل است مگر آن كه عدد دويم اعم باشد از روييدهاى نيل و غير آن چنانكه ظاهر عبارتست و بنا بر اين قريب به يك ديگرند و ليكن عمده نسخه است و در امالى مزبور و ثواب الاعمال قديم هر دو فى النيل است و اين نسخها اضبط است و الله تعالى يعلم .

129