اذان گذشت و در مبحث جماعت خواهد آمد .
و در حديث از زراره منقول است كه چون زنان به نماز بايستند و جمعى از اصحاب خيال كرده‌اند كه سخن زراره است و ليكن از كافى ظاهر مىشود كه از حضرت باقر صلوات الله عليه روايت كرده است ، و صدوق در صحيح از زراره از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه روايت كرده است همين عبارت را با زيادتى كه اذان و اقامت نيست بر زنان ، و همين مضمون در فقه رضوى و در حديث جابر هست و ليكن صدوق عبارت كافى را روايت كرده است به اندك تغيير لفظى كه چون زن به نماز بايستد پاها را نزديك يكديگر گذارد نه مثل مردان و فاصله ميان پاها نگذارد ، و دستها را بر سينه گذارد و بالاى پستانها كه ظاهر نباشد پستانهاى او از زير پيراهن و جامه ، و چون به ركوع رود و دستها را بر رانها گذارد ، و بالاتر از زانوها تا آن كه بسيار كج نشود كه بلند شود سرين و نشست گاه او ، و چون خواهد كه به سجود رود اول بنشيند و به سجده رود چنان كه خود را بر زمين بچسباند و گشوده نباشد چنان كه مردان را سنّت است كه گشاده باشند و دستها را بر زمين گذارد تا مرفق ، و چون خواهد كه برخيزد و بايستد سر از سجده بردارد و بر نشست گاه خود بنشيند نه مثل نشستن مردان كه متورك مىنشينند اوّلا جلسه استراحت و بعد از آن بر مىخيزند و در كافى ليس كما يقعد الرّجل است و در اين نسخه يقعى است يعنى بر پاشنه پا ننشيند چنان كه سنيّان مىنشينند و در تهذيب لفظ ليس از قلم نساخ افتاده است يعنى چنان بنشيند كه مردانى كه نماز نشسته مىكنند مىنشينند ، و در واقع چنين مىنشينند و بحسب معنى خوبست و ليكن چون از كافى روايت كرده است ظاهرش آنست كه از نساخ افتاده باشد اگر چه ممكن است كه نسخه كافى شيخ چنين باشد بعد از آن برخيزد نه مثل مردان كه سرين او ظاهر شود بلكه دست را بر زمين مىگذارد از

354