إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 591)

حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه در نماز باشد و مارى را يا عقربى را به بيند آيا مىكشد آن را اگر آزار به او رسانند يعنى خوف ضرر آنها باشد حضرت فرمودند كه بلى .
( و روى حريز عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال اذا كنت فى صلاة الفريضة فرايت غلاما لك قد ابق او غريما لك عليه مال او حيّة تتخوّفها على نفسك فاقطع الصّلاة و اتّبع غلامك او غريمك و اقتل الحيّة ) و به اسانيد صحيحه منقولست از حريز از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و در كافى از حريز از شخصى كه او را خبر داده بود از آن حضرت صلوات الله عليه و منافات نيست ميان هر دو زيرا كه اكثر اوقات حريز چنين مىكند مانند جميل و ظاهرا اول از واسطه شنيده بوده‌اند و در كتاب خود جا داده بودند باز كه به خدمت حضرت رسيده‌اند و از آن حضرت مشافهة شنيده‌اند در كتاب خود ذكر كرده‌اند ، و چون كتب او از اصول است نزد قدما فرقى ميان هر دو نبوده است گاهى مرسلا نقل كرده‌اند و گاهى مسندا كه فرمودند كه هر گاه در نماز واجب باشى و ببينى كه غلامت گريخت يا شخصى را ببينى كه مالى از او طلب داشته باشى و خوف گريختن او داشته باشى يا آن كه او را نديده باشى و او ترا نشناسد و رود و جاى او را ندانى مارى را ببينى كه از آن بر نفس خود ترسى بانكه متوجه تو باشد مثلا پس نماز ترا قطع كن و از پى غلام و غريمت برو و مار را بكش حاصل اخبار اين شد كه اگر خوف از مار نداشته باشى و كشتن آن فعل كثير نباشد مىتوان كشتن كه مشغول نماز شوى و مىتوانى كه او را بگذارى به حال خود و نماز خود را تمام كنى و اگر از آن خايف باشى واجبست دفع آن كردن پس اگر دفع آن محتاج بكلام يا فعل كثير يا استدبار بوده باشد قطع مىكنى و الَّا به نامى نهى و همچنين اگر محتاج نباشد و بفعل آورد

341