و تعالى را پس سجده كنيد بر باد زن و بر مسواك و بر چوب و امثال اينها .
و محتمل است كه مراد اين باشد كه متعارف بوده باشد در سابق مثل حال كه بر باد زن صورت آدم و حيوانات مىبافته باشند و اين معنى را وسيله تشنيع ساخته باشند كه شيعه سجده بر باد زن مىكند و صورت دارد آن صورت را مىپرستند حضرت از جهة بيان جواز فرموده باشند كه بر تقديرى كه صورت داشته باشد نماز صحيح است چون غرض سجده حق سبحانه و تعالى است نه سجده صورت باد زن و اوّل اظهر ، است و عامه نيز سجده بر خاك را بهتر مىدانند و ليكن مىگويند كه على رغم شيعه سجده بر آن نمىكنيم بلكه بر بالاى سنگ دستمال مىاندازند و سجده مىكنند با آن كه در صحاح خود روايت كرده‌اند كه حضرت سيّد المرسلين صلى الله عليه و آله فرمودند كه مامورم كه سجده كنم بر هفت استخوان پيشانى ، و دستها ، و زانوها ، و انگشتان پاها و خود در كتب لغت ذكر كرده‌اند كه سجود وضع جبهه است بر ارض و امثال اين خبر از اخبار بسيار قطع نظر از اخبار خمره كه حضرت بر آن سجده مىفرمودند و خمره را از جهة پيشانى مىبافته‌اند و گذشت در مبحث ما يصحّ السّجود عليه مفصّلا ، و ازين خبر نيز ظاهر مىشود كه وضع جبهه بر اينها يا وضع اينها بر جبهه بهتر باشد و واجب نباشد و ممكن است كه مراد از افضل وجوب باشد به قرينه ردّ بر عامه و احوط آنست كه مهما أمكن ترك نكند عمل به اين حديث را .
< صفحة فارغة > [ نماز مغمى عليه ] < / صفحة فارغة > ( « و سال الحلبيّ ابا عبد الله صلوات الله عليه عن المريض هل يقضى الصّلوات اذا اغمى عليه فقال لا الَّا الصّلاة الَّتى افاق فيها » ) و به اسانيد صحيحه منقولست از حلبى كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه آيا بيمارى كه بيهوش باشد قضا مىكند نمازى را كه در آن حالت كرده باشد يا نكرده باشد چون كرده اش بمنزله نكرده است چون

313