صلاته بخاتمه او بحصى ياخذ بيده فيعدّ به ) و در صحيح و حسن كالصحيح منقول است از عبد الله كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست كه شخصى عدد ركعات نماز را ضبط كند به انگشترى به آن كه مثلا انگشتر را از انگشت كوچك به انگشت بعد از آن كند در ركعت دويم و در ركعت سيم در انگشت ميانين كند تا شك نكند يا به سنگ ريزه كه در دست گيرد مثلا در نماز چهار ركعتى چهار سنگ ريزه با خود نگاه دارد و هر ركعتى كه به جا آورد يكى را بيندازد تا به آخر و عدد را به آن حفظ نمايد و ظاهرا مرسل باشد چون عبد الله به خدمت حضرت صادق نرسيده است و لهذا صدوق تغيير اسلوب نموده است .
و روايت كرده است شيخ بسند صحيح از حبيب كه گفت شكايت نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه بسيار سهو مىكنم در نماز حضرت فرمودند كه بشمار عدد ركعات نماز را به سنگريزه و يا حفظ كن آن را به سنگريزه و شك از راويست در اين دو عبارت و از اين حديث و امثال اين از احاديث صحيحه ظاهر مىشود كه امثال اين افعال در نماز سبب بطلان نماز نمىشود چون متفرق است و مع هذا عبث نيست و ديگر خواهد آمد .
< صفحة فارغة > [ كثير الشك ] < / صفحة فارغة > ( وقال الرّضا صلوات الله عليه اذا كثر عليك السّهو فى الصّلاة فامض على صلاتك و لا تعد ) و از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه هر گاه در نماز سهو بسيار كنى نماز را تمام كن و اعاده مكن و همين مضمون در حديث صحيح از ابن سنان از جمعى كثير منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه در نماز سهو بسيار كنى نماز را تمام كن .
( و روى محمّد بن مسلم عن ابى جعفر صلوات الله عليه قال اذا

222