الكثير من الذّنوب و القليل و قبلت من عملى اليسير ) پس در سجده چهارم گفتند :
< صفحة فارغة > [ دعاى امام باقر در سجده سهو ] < / صفحة فارغة > ( أسألك بحقّ حبيبك محمّد صلى الله عليه و آله لمّا ادخلتنى الجنّة و جعلتنى من سكَّانها و لمّا نجّيتنى من سفعات النّار برحمتك و صلى الله عليه و آله ) و ممكن است كه دو سجده شكر كرده باشند يا آن كه سجده مطلوب باشد از يك تا چهار .
و ترجمه دعاها اين است كه خداوندا از تو سؤال مىكنم به حق محبّ تو و محبوب تو محمد ( ص ) كه واقع نسازى چيزى را يا دست از سؤال نمىدارم مگر آن كه مبدّل سازى گناهان مرا بحسنات به آن كه توبه كنم و بعوض گناهان حسنات به جا آورم يا آن كه به تفضل خود گناهان مرا از نامه عملم محو فرمائى و بعوض آن حسنات را بنويسى چنان كه وعده داده كه * ( فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ الله سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ ) * يا صفات ذميمه مرا مبدّل سازى به صفات حسنه و حساب كنى مرا حسابى آسان ، سؤال مىكنم به حق حبيبت كه كفايت كنى مهمّات مرا و دفع كنى هر خوفى را كه در پيش دارم از اهوال جان كندن تا گذشتن از صراط ، و لمّا را بتشديد خوانده‌ايم بمعنى إلَّا كه مستثنى منه آن مقدر باشد يعنى هيچ امرى را مقدم ندارى بر اين امر يا دست از سؤال و طلب نمىدارم مگر آن كه گناهان اندك و بسيار مرا بيامرزى و طاعات قليل مرا قبول كنى ، و به تخفيف خوانده‌ايم كه لام آن تأكيد قسم باشد و اين لام دلالت بر قسم دارد و بيان مىكند كه قسم مقدر است در جائى كه قسم ملفوظ نباشد و در اينجا كه ظاهر است معنى چنين است كه لغفرت و ما زايده است از جهت تحسين لفظ همچنين دعاى چهارم در لمّا دو وجه جايز است كه سؤال مىكنم دخول جنّت را و آن كه مرا از ساكنان بهشت گردانى و نجات دهى مرا از سياهى بشره به سبب سوختن در آتش به سبب يا به حق

197