رضيت بالله ربّا و بالإسلام دينا و بالقرآن كتابا و بمحمّد صلى الله عليه و آله نبيّا و بعلىّ وليّا و بالحسن و الحسين و علىّ بن الحسين و محمّد بن علىّ و جعفر بن محمّد و موسى بن جعفر و علىّ بن موسى و محمّد بن علىّ و علىّ بن محمّد و الحسن بن علىّ و الحجّة بن الحسن بن علىّ ائمّة اللَّهمّ وليّك الحجّة فاحفظه من بين يديه و من خلفه و عن يمينه و عن شماله و من فوقه و من تحته و امدد له فى عمره و اجعله القائم بأمرك المستنصر [ المنتصر خ ل ] لدينك و اره ما يحبّ و تقرّبه عينه فى نفسه و فى ذرّيّته و اهله و ماله و فى شيعته و فى عدوّه و ارهم منه ما يحذرون و اره فيهم ما يحبّ و تقرّبه عينه و اشف به صدورنا و صدور قوم مؤمنين ) و بسند سابق از محمد بن فرج منقولست كه حضرت امام محمد تقى صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه از نماز واجبى فارغ شوى بگو راضيم به خداوندى كه خداوند عالميان است و خوشنودم به آن كه دين من اسلام است و قرآن كتاب منست و محمد صلى الله عليه و آله پيغمبر من است و على امام اول منست و ائمه معصومان امامان منند و اسم حضرت صاحب الامر را نبرده است نه در اين كتاب و نه در كتابهاى ديگر و ظاهرا صدوق جايز نمىداند نام آن حضرت را بردن و احاديث بسيار صحيح بر نهى وارد شده است و در احاديث صحيحه بعضى وارد شده است كه نام آن حضرت را نمىبرد مگر كافرى و در بعضى آنست كه حرامست نام بردن و در حديث صحيح خضر وارد است كه نام و كنيت آن حضرت را نمىبايد برد تا وقتى كه آن حضرت خروج كند و در حديث لوح بعنوان م ح م د است و در احاديثى كه اشاره به آن حضرت صلوات الله عليه شده است كه قريب به هزار حديث باشد در آنها همه نام صحيح مذكور نيست مگر در سه چهار حديثى كه سهو از نساخ شده باشد و حكمت آن مخفى

158