انبيا را بحسب قابليت اسامى كرامت كردند و از آن جمله آصف بن برخيا يك اسم از آن اسماء داشت كه تخت بلقيس را در يك چشم زدن حاضر گردانيد ، و حضرت عيسى را دو اسم داده بودند كه به آن دو اسم مرده را زنده مىكرد و معجزات باهره ازو ظاهر مىشد ، و حضرت موسى را چهار اسم داده بودند ، و حضرت ابراهيم را هشت اسم ، و حضرت نوح را پانزده اسم ، و حضرت آدم را بيست و پنج اسم صلوات الله عليهم ، و پيغمبر ما را و ائمه معصومين را صلوات الله عليهم هفتاد و دو اسم داده بودند پس ظاهر آنست كه آن يك اسم مراد باشد و قسم مىدهند حق سبحانه و تعالى را به آن اسم و سؤال مىكنند به حق و حرمت آن اسم و ممكن است كه نوع مراد باشد و همه اين اسامى اعظم مراد باشد چون از غير انبياء و اوصيا صلوات الله عليهم پوشيده است ، و پاك و پاكيزه است از آن كه بر غير زبان انبياء و اوليا جارى گردد ، و با بركت است كه جميع فوايد دنيوى و اخروى بر آن مترتب مىشود .
و سؤال مىكنم ترا به حق آن اسم عظيم يا هر اسم عظيمى كه ترا هست و به حق پادشاهى تو كه عبارتست از عموم قدرت او كه عين ذات اوست و قديم است چون ذات او قديم است كه صلوات فرست بر محمد و آل او اى خداوندى كه بخشاينده عطاهائى و اى خداوندى كه رها كننده اسيرانى از عذاب جهنم و اى خداوندى كه آزاده كننده گردنهاى خلايقى از آتش دوزخ سؤال مىكنم از تو كه صلوات فرستى بر محمد و آل او و گردن مرا خلاصى دهى از آتش دوزخ و بيرون برى مرا از دنيا ايمن از عذاب خودت و آن كه مرا داخل بهشت كنى با سلامتى از جميع مكاره سابقه بر آن و بگردانى اول دعاى مرا فلاح و رستگارى از عذاب خود و وسط آن را بگردانى فيروزى به مطالب عاليه و آخر آن را صلاح گردانى كه به سبب آن داخل گردم در فوج مقربان به درستى كه تو

145