بگذارد و آن را نشكافد به دو حصه كه ميان مو ظاهر شود حق سبحانه و تعالى او را دو حصه كند بارهء از آتش و پيشتر گذشت كه دور نيست كه از جهت مسح باشد چون مىبايد كه بر بشره مسح واقع شود يا بر موى مخصوص به آن كه به كشيدن آن از حد مقدم سر بيرون نرود و چون شكافته مىشود بعضى از سر را مسح مىتوان كرد و بعضى از موى مخصوص به آن از طرفين كه آن چه بر آن مسح كشيده مىشود از چهار طرف در حد پيش سر بيرون نمىرود و اكثر علما حمل بر مبالغه در كراهت كرده‌اند و اين قدر مبالغه در كلام ايشان متعارف نيست و الله تعالى يعلم .
( وكان شعر رسول الله صلَّى الله عليه و آله وفرة لم يبلغ الفرق ) و موى سر حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله وفره بود و آن مقداريست از مو كه به نرمه گوش رسد و به آن مرتبه نبود كه توان شكافتن او را يعنى وفره كامل نيز نبود و ظاهر آنست كه قريب به دو انگشتى بوده باشد و ممكن است در اين صورت كه در وقت مسح دست به ميان آن كنند ، يا ممكن است كه هر چه مقدم سر بوده باشد يك انگشت نيز نباشد كه اندكى از رستنگاه بالاتر به قد مو هر گاه مسح كنند صحيح باشد كه به كشيدن آن از حد مقدم در نرود چون در حديث كالصحيح به اعتقاد علما و صحيح به اعتقاد بنده وارد شده است از بقباق كه گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه موى وفره داشته باشد آيا آن را مىشكافد يا به حال خود مىگذارد حضرت فرمودند كه مىشكافد .
و ممكن است كه مراد شكافتن حال مسح باشد چون مشكل است هميشه او را شكافتن و ظاهرا اگر آن را به روغن چرب كند و سعى نمايد در شكافتن شكافته شود و ليكن چون بسيار مشكل است فرق نمىكرده‌اند چنان كه در

98