فرمودند كه آرى و الله به درستى كه ايشان مىدانند و خوشحال مىشوند از رفتن شما به نزد ايشان و انس مىگيرند به شما پس گفتم كه چون به زيارت ايشان رويم چه بگوئيم حضرت فرمودند كه بگو اين دعا را كه ترجمه اش اينست كه خداوندا زمين را از پهلوهاى ايشان دور گردان و ارواح ايشان را با على عليين بر و خشنودى خود را به استقبال ايشان فرست و از ايشان راضى شو و ساكن ساز نزد ايشان از رحمتت آن مقدار كه به سبب آن تنهائى ايشان را به آن موصول سازى يعنى رحمتت را رفيق و مونس ايشان كن و به آن رحمت وحشت ايشان را زايل گردانى به درستى كه تو بر همه چيز قادر و توانايى . و اين عبارت ظاهرش آنست كه دعا از براى كل مؤمنان آن مقبره است اگر چه غرض يكى باشد مىبايد كه ديگران را با او ضم كند تا سبب استجابت دعا شود .
و در حديث صحيح از عمرو منقولست كه با حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه رفتم به بقيع كه قبرستان مدينه مشرفه است و رسيديم به قبر شيعه از اهل كوفه حضرت ايستادند و گفتند اللَّهمّ صل وحدته و انس وحشته و اسكن اليه من رحمتك ما يستغنى بها عن رحمة من سواك و الحقه به من كان يتولَّاه .
( وقال الرّضا صلوات الله عليه ما من عبد مؤمن زار قبر مؤمن فقرا عنده [1] انّا أنزلناه فى ليلة القدر سبع مرّات الَّا غفر الله له و لصاحب القبر ) و به اسانيد صحيحه از آن حضرت منقول است كه هر بنده مؤمنى كه زيارت كند قبر مؤمنى را و نزد او بخواند اين سوره را هفت مرتبه البته حق سبحانه و تعالى بيامرزد او را و آن مرده را . و در همين حديث هست كه احمد

[1] فقرأ عليه . خ .

472