لقب او باشد يا غير اوست چنان كه در طيب و ابراهيم نيز خلاف شده است .
( وقال صلَّى الله عليه و آله لفاطمة صلوات الله عليها حين قتل جعفر بن ابى طالب عليه السّلام لا تدعى [1] بذلّ [2] و لا ثكل و لا حرب [3] و ما قلت فيه فقد صدقت ) و منقولست كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله در وقتى كه جعفر طيار شهيد شده بود و حضرت فاطمه را به تعزيه اسماء بنت عميس فرستادند نهى فرمودند آن حضرت صلوات الله عليها را از كلماتى كه در جاهليت مىگفتند و فرمودند خواندن ويل را ترك كن يا ذل بر نسخه ديگر و ثكل را ترك كند و حرب را و بر نسخه حزن را يعنى مگو وا ويلاه وا ذلاه وا ثكلاه وا حرباه وا حزناه يا به جاى وا يا بگويند چون حضرت جعفر شهيد شده بود و متعارفست كه از جهت كشتهء خود اين نوحه ها مىكنند حضرت بيان فرمودند كه جعفر در بهشت طيار است اين عبارات مناسبت ندارد چون دلالت بر مذلت و خوارى دارد و معنى اينها اينست كه واى بر حال تو و ما واى واى بيا كه وقت تست واى مذلت و خوارى بيا كه وقت تست و ثكل آنست كه زنى فرزندش مرده باشد يعنى اى مادرت به عزاى تو نشسته و اى جنگ تو چه كارها مىكنى و هر چه به گويى راست گفته يعنى از خوبيهاى او و احتمالى ديگر داده‌اند كه هر چه به گويى راست بگو اما لفظ تاب اين معنى ندارد .
اما بطرق متعدده وارد شده است كه حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه ياران خود را بگوئيد كه در نوحه بر موتى سخنان خوب بگويند كه چون حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله از دنيا رفتند هاشميات به خدمت حضرت فاطمه صلوات الله عليها آمدند كه او را پرسش كنند و ماتم بدارند

[1] لا تدعين . خ .
[2] بويل . خ .
[3] و لا ضرب . خ .

446