ارديتها فوضعت ردائي ) و بسند كالصحيح بل الصحيح روايت كرده است صدوق از عبد الله بن سنان و طريق او بعبد الله صحيح است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه به خدمت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله آمدند و عرض نمودند كه سعد بن معاذ به رحمت الهى و اصل شد و بسيار بزرگ بود چنان كه از اخبار بسيار ظاهر مىشود پس حضرت با اصحاب برخاستند پس فرمودند كه او را غسل دادند و كفن كردند و در تابوت گذاشته روانه شدند و حضرت از عقب جنازه مىفرمودند و گاهى دست راست تابوت را مىگرفتند و گاهى دست چپ را يعنى در ابتدا تا او را به قبر رسانيدند پس حضرت داخل قبر شدند و او را در لحد خوابانيدند و خشت بر او چيدند و مىفرمودند كه سنگ بدهيد گل بدهيد تا درز خشتها را گرفتند پس چون فارغ شدند و بدست خود خاك ريختند در قبر قبر را پر كردند حضرت سيد المرسلين فرمودند كه من مىدانم كه بدن خاك مىشود و روز بروز در پوسيدنست و ليكن حق سبحانه و تعالى دوست مىدارد كه هر كه كارى كند آن را خوب بكند پس چون قبر درست شد مادر سعد در گوشه بود گفت گوارا باد بهشت از براى تو اى سعد پس حضرت فرمودند كه اى مادر سعد با اين همه كه ديدى كردم جزم مكن بر خداوند تعالى كه البته او را به بهشت مىبرد به درستى كه سعد را اندك فشارى از قبر شد پس حضرت با اصحاب برگشتند پس گفتند يا رسول الله امروز كارى چند فرموديد بر سعد كه به هيچ كس نكرده بوديد پيش از اين يكى آن كه در جنازه او پا را برهنه كرديد و ردا را از دوش انداختيد پس حضرت فرمودند كه چون فرشتگان همه بىكفش و ردا بودند من متابعت ايشان كردم ديگر صحابه گفتند كه گاهى جانب راست تابوت را مىگرفتى و گاهى جانب چپ را حضرت فرمودند كه دست من در دست جبرئيل بود هر جا كه دستم را مىگذاشت

438