چنان كه گذشت الحال .
< صفحة فارغة > [ نماز بر سينه است ] < / صفحة فارغة > ( و روى الفضل [1] بن عثمان الاعور عن الصّادق عن ابيه صلوات الله عليهما فى الرّجل يقتل فيوجد رأسه فى قبيلة و وسطه و صدره و يداه فى قبيلة و الباقى منه فى قبيلة فقال ديته على من وجد فى قبيلته صدره و يداه و الصّلاة عليه ) و روايت كرده است فضل و فضيلش نيز مىگويند و اعور يعنى يك چشم در صحيح از حضرتين صلوات الله عليهما در شخصى كه كشته شود و سر او را در قبيله بيابند و ميان او و سينه او دستهاى او را در قبيله ديگر بيابند و باقى او را در قبيلهء ديگر بيابند حضرت فرمودند كه ديت و خونبهاى او بر آن جماعتى است كه سينه و دستهاى او را نزد قبيله ايشان يافته‌اند و نماز نيز بر سينه و دستها است .
اما ديت خواهد آمد كه اگر لوث كه قرينه است بهم رسد مدعيان خون با آن قرينه پنجاه سوگند ، مىخورند و ديت را مىگيرند .
و اما نماز بر سينه است و دستها را مدخلى نيست در نماز و ليكن چون واقعه چنين بود وسايل واقعه را گفت حضرت بنا بر گفته او فرمود : چون در روايت صحيح از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه منقولست كه از آن حضرت سؤال كردند از شخصى كه او را شير بخورد يا درنده ديگر يا بميرد و مرغان گوشت او را بخورند و استخوان بىگوشت بماند به او چه بايد كرد حضرت فرمودند كه او را غسل مىدهند و كفن مىكنند و نماز بر او مىكنند و او را دفن مىكنند و اگر ميتى را دو نصف كرده باشند بر آن نصفى نماز مىكنند كه دل ميت در آن نصف است و آن سينه است كه محل قلب است .

[1] المفضل . خ .

363