نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 2 صفحه : 325
به نوعى ديگر باشد اما صلوات آن حضرت طلب رواج دين و مذهب و كثرت اتباع كه عالم همه بدين آن حضرت و آل او در آيند و چنان كه نزد حق سبحانه و تعالى در اقصى مراتب كمال است دين او نيز ظاهر و هويدا شود در عالم كه هر احدى بزرگى و جلالت و عظمت ايشان را دانسته مهتدى شود و به اقصى مراتب كمال خود برسد و فى الحقيقة دعا راجع به امت مىشود . و همچنين در آخرت او را شفاعت كبرى در امت كرامت فرمايد تا هر كه با اسلام از دنيا رفته باشد و قابليت شفاعت داشته باشد آن حضرت شفاعت فرمايد او را چنان كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَه إِلَّا بِإِذْنِه ) * [1] يعنى كه شفاعت مىتواند كرد بىاذن الهى و شفاعت نمىتواند كرد مگر كسى را كه حق سبحانه و تعالى از دين او راضى باشد كه شيعه اثنى عشرى باشد . و لهذا در صحاح سته قريب به پنجاه حديث منقولست در شأن صحابه كه من بر سر حوض كوثر باشم و امت خود را آب دهم آبى كه هر كه از آن بخورد ديگر تشنه نشود مگر اكثر اصحاب من بلكه همه مگر قليلى مانند همل نعم يعنى شتر پس مانده از گله شتران يا گوسفند پس مانده از گوسفندان و گروه گروه از اصحاب من كه متوجه آن حوض شوند ايشان را ربايند و بجهنم برند و من گويم الهى اينها اصحابكهاى منند الهى اينها اصحابكهاى منند به من گويند كه يا محمد نمىدانى كه بعد از تو چها كردند ايشان بكفر اصلى برگشتند و من گويم سحقا سحقا ايشان دورند از من و من بيزارم از ايشان . و در اخبار متواتره اهل بيت وارد شده است كه همه مرتد شدند مگر