همراهى كنند با او به قدر محبت پس ميت خوار نشده است .
فايده دوم : تعظيم مصيبت زدگان و سروى كه بدل ايشان مىرسد كه جبر مصيبت ايشان مىكند .
سيم فايده : كه به آن كس مىرسد كه مشايعت جنازه كرده است به آن كه تفكر در رفتن كند و فكر كند كه عن قريب او نيز خواهد رفت و تفكر كند كه اگر ميت دنيا و ما فيها داشته باشد و از او قبول كنند هر آينه همه را خواهد داد كه يك روز ديگر در دنيا باشد و تلافى ما فات بكند پس خود را چنان تصور كند كه ميت بود و اين آرزو كرد و به او دادند آن چه مىخواست . ديگر عبرت مىگيرد كه بىچاره اين همه تعبها كشيد و عاقبت دست خالى مىرود و هيچ كس و هيچ چيز به او فايده نمىدهد و على هذا القياس .
و اما آن چه بواسطه نماز است پس دعا از جهت برادر مؤمن كرده است و هر يك مطلب كه از جهت او مىطلبد صد هزار مثل آن به او مىدهند چنان كه خواهد آمد .
و اما انتظار كشيدن تا او را دفن كنند سبب سرور و تسلى ايشان مىشود و ساعة به ساعت او را عبرتها حاصل مىشود و اما تسلى و صبر فرمودن مصيبت زدگان به مواعظ وافيه و نصايح شافيه كردن فرو مىنشاند غم و اندوه ايشان را و بهترين حقوق مؤمنان بر يكديگر اين حق است كه غم ايشان را از خاطر ايشان بيرون برد و اگر سخن نگويد اصل ديدن او مؤمنان را سبب زدودن غم ايشان مىشود .
غرض آن كه هيچ چيز نزد حق سبحانه و تعالى ضايع نمىشود و مىبايد در هر يك از اين امور غرضش رضاى الهى باشد و آن چه كند بر سبيل عادت نكند چنان كه اكثر خلايق كار ايشان اينست كه اگر به جنازه حاضر مىشوند از اين جهت

309