كه بدعتى بهم رسد بعد از من كه به سبب آن ضرر به اسلام و ايمان و دين رسد حق سبحانه و تعالى وليّى از اولياى او از اهل بيت من مقرر ساخته است كه موكل بوده باشد بحفظ دين ، و دفع كند آن بدعت را از دين ، و سخن كند بالهام الهى و آشكارا كند حقرا و منور سازد آن را به برهان ، و رد كند مگر ما كران را ، و از جانب ضعفاء العقول ردّ شبه مبتدعان بكند ، پس عبرت گيريد اى صاحبان بصيرت ، و فكر كنيد كه اين جماعت كيستند ، و توكَّل بر حق سبحانه و تعالى كنيد تا شما را بينا كند به حق و اهل حق ، و ظاهرش آنست كه مراد ازين خبر معصومينند ، و ممكن است كه تعميم كنند به نحوى كه شامل علماء شيعه نيز باشد ، چون علوم ايشان علوم اهل بيت است صلوات الله عليهم .
و در اخبار صحيحه وارد شده است از ائمه معصومين صلوات الله عليهم در تفسير اين آيه كه حق سبحانه و تعالى در مذمت يهود و نصارى مىفرمايد كه * ( اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَرُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ الله ) * [1] يعنى ايشان علماء خود را و زهاد خود را خدايان خود كردند و عبادت خداوند خود نكردند حضرات فرمودند كه و الله كه اين علماء و زهاد كسى را به عبادت خود نخواندند ، و كسى ايشان را بندگى نكرد بحسب ، ظاهر و ليكن اگر ايشان حكمى مىكردند بر خلاف حكم الهى همه متابعت ايشان مىكردند ، و اگر حرام را حلال مىكردند و حلال را حرام ايشان اطاعت مىنمودند ، حق سبحانه و تعالى اين معنى را فرمود كه كفر است چون اقوال علماء را مقدّم داشتند بر قول الهى ، و حضرات اين آيه را بواسطه سنّيان ياد فرمودند كه مدار ايشان بر اين بود و هست ، چنان كه در آيه و احاديث متواتره ايشان وارد شده است كه جماعتى كه از مسجد الحرام دورند حج تمتع كنند و چون حج تمتّع در زمان جاهليت نبود و عمر نمىخواست كه

[1] آيه : 31 - سورة التوبة .

97