نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 1 صفحه : 88
قال الله تعالى * ( أَتَقُولُونَ عَلَى الله ما لا تَعْلَمُونَ ) * [1] ؟ يعنى آيا مىگوييد بر حق سبحانه و تعالى آن چه را بان عالم نيستند كه إِنَّ الَّذينَ يَفْتَرُونَ عَلَى الله الكَذِبَ * ( وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ ) * يَوْمَ القِيامَةِ [2] يعنى اين جماعتى كه دروغ بر حق سبحانه و تعالى مىبندند رويهاى ايشان سياه خواهد بود روز قيامت ، و مكرر فرموده است كه * ( وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى الله كَذِباً ) * [3] يعنى كيست ظالمتر از آن كسى كه دروغ بر حق سبحانه و تعالى مىبندد ، و مذمت گمان فرموده است در آيات بسيار . و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد است كه فرمودند كه حلال محمد حلال است تا روز قيامت و حرام محمد حرام است تا روز قيامت خلاف آن نمىشود و شرعى ديگر نخواهد بود ، پس حضرت فرمودند كه هر بدعتى كه كردند سنتى را ترك كردند ، و آن بدعتهايى است كه مخالفان در دين آن حضرت وضع كردند به سبب آن كه اول مرتبه دست از حضرت امير المؤمنين كه خليفه ربّ العالمين بود كشيدند چنان كه اكثر ايشان روايت كردهاند كه چون حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله كه از دنيا رفت و اهل البيت به چنين تعزيه مبتلا شدند . منافقانى كه در كعبه هم سوگند شده بودند حديثى وضع كردند كه ما هر يك كه اين حديث را نقل كنيم شما از براى او گواهى بدهيد كه راست مىگويد و نيز از رسول خدا شنيديم و آن اين بود كه حضرت رسالت فرموده است كه ما اهل بيتيم كه حق سبحانه و تعالى آخرت را اختيار نموده است از براى ما ، نه دنيا را و جمع نمىشود نبوت و امامت در يك خانه ، و همگى حضرت را گذاشته به سقيفه بنى ساعده رفتند ، و در فكر بودند كه