در دنيا و آخرت .
اى پسر فضل حق سبحانه و تعالى مصلحت بندگان خود را بهتر از ايشان مىداند و بهتر از ايشان مىكند نمىبينى كه هر نفسى بلند مرتبگى و تفوق بر ديگران را آرزو مىكند تا آن كه دعوى امامت به ناحق مىكنند كه تلو دعوى ربوبيت است با آن كه از خود مىيابند انواع نقص و عجز و خوارى و بىچارگى و دردها و المها و مرگى كه بر همه غالب است و بر همه قاهر است .
اى پسر فضل حق سبحانه و تعالى نمىكند با بندگان مگر آن چه اصلح است به حال ايشان و اصلا ستم بر بندگان نمىكند و ليكن ايشان بر خود ستم مىكنند .
و در حديث صحيح از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه وارد است كه فرمودند كه تعجب دارم از فرزند آدم اول او نطفه ايست نجس و آخرش ميته ايست مردار و در ميان هر دو حال ظرف نجاساتست و با اين احوال تكبر مىكند و از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه ميان سلمان و شخصى گفتگويى شد آن مرد گفت كه مرا مىشناسى و خود را مىشناسى و مشهور آن است كه آن شخص عمر بود سلمان گفت كه بلى اول من و تو نطفه بوديم مردار و آخر من و تو مردارى خواهيم بود بىاعتبار و چون روز قيامت شود و ترازوهاى عمل برپا شود هر كه ترازوى حسناتش سبك باشد او لئيم و بد خواهد بود و هر كه سنگين باشد ميزان او از خيرات او كريم و نيكو خواهد بود .
< صفحة فارغة > [ زن آبستن هر گاه خون ببيند ] < / صفحة فارغة > ( والحلبيّ اذا رأت الدّم تركت الصّلاة فانّ الحبلى ربّما قذفت الدّم و ذلك اذا رأت دما كثيرا احمر فان كان قليلا اصفر فلتصلّ و ليس عليها الَّا الوضوء ) و زن آبستن هر گاه خون ببيند نماز نمىكند از جهت آن كه گاه هست كه از غذاى طفل زياد مىآيد دفع مىكند زايد را به شرط آن كه خون بسيار ببيند كه سرخ باشد به صفت خون حيض پس اگر اندكى باشد و زرد باشد بايد كه وضو بسازد و نماز كند كه آن خون استحاضه خواهد بود چون ذكر كرد

631