إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 715)

( وفى حديث آخر انا انام على ذلك حتّى اصبح و ذلك انّي اريد ان اعود ) و در حديثى ديگر وارد شده است از آن حضرت كه فرمودند كه گاه هست كه من بر جنابت مىخوابم بىغسل و وضو تا صبح از جهت آن كه اراده دارم كه مرتبه ديگر جماع كنم . پس اين حديث تخصيص آن اخبار كرد كه كراهت وقتى است كه اراده جماع نداشته باشد و الا جايز است بىكراهت .
و اين عبارت محتمل است كه از صدوق باشد و در ميان اخبار عبيد الله در آورده باشد ، و محتمل است كه از عبيد الله باشد و مرادش اين باشد كه من مرتبه ديگر از حضرت شنيدم كه اين تقييد فرمودند و ليكن صدوق از ابن وليد نقل كرده است كه گفت اين عبارت محمد بن ابى عمير است كه راوى اين حديثست و او در ميان درآورده است .
و بنا بر اين اظهر آنست كه ابن ابى عمير در كتاب عبيد الله داخل كرده است حديثى را كه از عبيد الله به او رسيده بود در كتابى ديگر . و احتمالى دارد كه از ديگرى به او رسيده باشد و بنا بر اين دو احتمال حديث از صحت بيرون نمىرود چون مراسيل ابن ابى عمير حكم مسانيد دارد و الله تعالى يعلم اگر چه مراسيل صدوق نيز كم از مسانيد نيست .
( وقال عن ابيه صلوات الله عليهما اذا كان الرّجل جنبا لم ياكل و لم يشرب حتّى يتوضّأ و قال انّي اكره الجنابة حين تصفرّ الشّمس و حين تطلع و هى صفراء ) و عبيد الله مىگويد كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه السلام از پدرش حضرت امام محمد باقر عليه السّلام روايت كرد كه فرمودند كه هر گاه شخصى جنب باشد نخورد و نياشامد تا وضو نسازد ، و گفت كه من كراهت دارم از جماع در وقتى كه آفتاب زرد شود نزد غروب و تخمينا هر گاه يك نيزه مىماند زرد مىشود به اعتبار بخارات جو ، و همچنين در وقتى كه آفتاب طالع مىشود و زرد است تا يك نيزه بلند شود جماع مكروه است .

589