غرض او از تحصيل علم حديث مال و جاه دنيوى باشد او را در آخرت بهره از رحمت الهى نباشد ، و هر كه را غرض رضاى الهى باشد حق سبحانه و تعالى او را اعطا مىكند دنيا و آخرت .
و از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه منقولست كه بر منبر فرمودند اى مردمان هر گاه عالم شويد بعلم خود عمل نماييد تا هدايت يابيد به علوم لدنّيه ، و معارف يقينيه ، و عالمى كه بعلم خود عمل ننمايد جاهلى است كه هر گز از جهل خلاصى نداشته باشد بلكه حجت الهى بر اين عالم عظيمتر و تمامتر است از آن جاهل .
و از حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام مرويست كه هفتاد گناه جاهل را مىآمرزند پيش از آن كه يك گناه عالم را بيامرزند .
و از حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله روايتست كه علماء دو طايفه‌اند ، يكى عالمى است كه بعلم خود عمل نمايد و او را نجات ابدى است ، ديگر عالمى است كه بعلم خود عمل ننمايد و او هالك هست ، و به درستى كه اهل جهنم در عذابند از گند اين عالم و از اهل جهنم ندامت و حسرت كسى بيشتر است كه او شخصى را بسوى حق سبحانه و تعالى خوانده باشد و آن شخص قبول كرده اطاعت الهى كرده باشد ، و حق سبحانه و تعالى او را به بهشت برد و آن عالم را كه بعلم خود عمل ننموده باشد بجهنم برد به سبب عدم عمل و متابعت هواهاى نفسانى ، و دور انديشى دنيا ، اما متابعت آرزوهاى نفسانى ، پس آن مردم را از حق باز مىدارد ، و اما طول أمل ياد اخرت را از خاطر اين كس مىبرد ، و حق سبحانه و تعالى علماء بد را تشبيه به سگ و حمار فرموده نعوذ با لله منه و آيات و اخبار در مدح علماء با عمل ، و مذمّت علماى بىعمل بسيار است به اين اكتفا شد در مقدمه .

56